CONCEPT 1
Er is eens een man die altijd ongelukkig is, hij probeert hier veranderinig in te brengen, maar het lukt keer op keer niet. Tot hij op een dag een speeltuin ziet, een speeltuin is een blije plek en je kan hier niet verdrietig zijn. Hij besluit een speeltuin te ontwikkelen waar je echt geen verdriet meer kan voelen en waar verdriet omgezet wordt in een gevoel geluk.
Na ontwikkeling van het systeem blijkt het echter niet te werken, hij wordt helemaal niet blij van de speeltuin. Hij zet de speeltuin open voor publiek en ziet dat de kinderen die spelen in de speeltuin wel gelukkiger worden. Uiteindelijk wordt de man toch ook blij omdat de kinderen in de speeltuin hem opvrolijken.
Op den duur wordt hij toch weer ongelukkig, maar hij moet in de buurt van de speeltuin blijven, hij is immers de toezichthouder.
Hij komt niet meer van zijn stoel af die inmiddels meer op een klein huisje begint te lijken. Op en dag ziet hij dat de kinderen in de speeltuin alleen maar agressief en uitgeput worden als ze de speeltuin uit komen. Het lijkt wel of ze verslaafd zijn geworden aan het blije gevoel...
CONCEPT 2
De speeltuin gaf ook mij op den duur geen geluk en genot meer en deze maakte dan ook plaats voor een ketting met haak, dit beeld bleef me wel intrigeren. Ik maakte er een tweede personage van.
Er was nog een personage nodig om de man wat hoop te geven, het werd een slak.
De haak is echter nog niet verdwenen uit het leven van de man.
Dit is de druppel die de emmer doet overlopen. De man besluit om, letterlijk, de controle te nemen over zijn leven. Hij bouwt een machine waarmee hij een joystick maakt om de haak te besturen.
Hij tilt zichzelf uit het zwarte gat en wordt verenigd met de slak.